Projekt jest praktyką płaczu w sytuacji performatywnej – badaniem fenomenologii łez, które porusza wiele tematów, takich jak pamięć, historia, śmierć, szczęście, kruchość, niewinność, siła czy też futurystyczne ontologie. Artystki pytają o mechanizmy społeczne i kulturowe związane z tym, co publiczne i prywatne, z zagadnieniem okazywania emocji. W ten sposób zestawiają doświadczenia osobiste z ikonicznymi scenami płaczu, wywodzącymi się z kontekstu wschodnioeuropejskiego, i jednocześnie badają, jakie emocje manifestują się w różnych sytuacjach i dlaczego decydujemy się (lub nie) wyrazić je publicznie.
Pomysł i wykonanie: Mădălina Dan, Agata Siniarska
dramaturgia: Mila Pavićević, Siegmar Zacharias
dźwięk, wideo, grafika: Diego Agulló
produkcja: Art Stations Foundation by Grażyna Kulczyk
koprodukcja: Konfrontacje Teatralne (Lublin), Fabrik Potsdam, Alfred ve Dvoře (Praga).