Teatr Automaton wtajemnicza widzów w filozofię Nowej Wizji, która powstała w latach 40. XX w. w West End Barze na Manhattanie. W laboratoryjnych warunkach, pod czujnym okiem specjalistów od wielu dziedzin sztuki współczesnej pensjonariusze przeprowadzają na próbę akty performatywne. W niedalekiej przyszłości staną się oni trenerami Nowej Wizji, a zgromadzony przez nich kapitał symboliczny pokryje koszty przejścia ludzkości w ostateczną fazę społeczeństwa artystów.
Teatr Automaton powstał w 2005 roku i jest niezależnym zespołem artystycznym, działającym w Poznaniu.
Jego członków łączy wspólny cel, by poprzez teatr przekształcać gotowe style życia, przekraczać schematy świata i szablony narracji, które zamykają doświadczenie ludzkie w ciasnych granicach, wyznaczonych przez społeczeństwo, wspólnotę, tradycję i wychowanie.
Wobec tego koniecznym jest poszukiwanie twórcy i widza zaangażowanego. Nie interesują nas perfekcyjne formy akrobatyczne, które odwracają uwagę od pustki intelektualnej. Nie potrzeba nam dykcji, która wydobyłaby piękno i tragizm wersów Szekspira i Rasyna. Poszukujemy wyrazistej osobowości, obdarzonej wyobraźnią i odwagą, obarczonej odpowiedzialnością i odmiennością – osobowości, która rozświetli prometejskim blaskiem ciemności współczesnego świata i opowie jego aktualną historię, która jeszcze się nie wydarzyła. Historię ludzką, a nie historię ludzkości.
Nazwa teatru została zaczerpnięta od Jacquesa Lacana, który w swoim znanym tekście „Tuché i automaton” zwraca uwagę na relacje pomiędzy rzeczywistością a realnością. W naszym rozumieniu, zainspirowanym tym tekstem, jednak znacznie poszerzonym, automaton jest nieokreśloną przestrzenią, w której nawarstwiają się znaczenia, odsyłające do samych siebie (bez związku z przedmiotem), tworząc „mur rzeczywistości”; „przestrzenią”, w której wszystko poddane jest krytycznej refleksji, zwątpieniu w prawdziwość, ironicznej/cynicznej grze złudzeniami i oczekiwaniami, melancholijnej tęsknocie… nawet ten opis jest murem (murem z pustaków), za którym, jak wierzymy, choć jest to wiara beznadziejna, kryje się …”coś”.
Scenariusz, reżyseria, muzyka: Krzysztof Cicheński
Scenografia, kostiumy, video: Julia Kosek
Ruch sceniczny: Viktor Davydiuk
Występują: Damian Brzezinski, Diana Cristescu, Marcin Kluczykowski, Laura Leish, Karol Nowak, Jakub Olejniczak, Agnieszka Rura.
Współpraca: Filip Brzyski, Łukasz Jata
Plakat i projekt graficzny: Katarzyna Augustyniak