coaching: Philipp Gehmacher
produkcja: Art Stations Foundation by Grażyna Kulczyk
przy wsparciu: Bundeskanzleramt Österreichwalk+talk to seria wykładów performatywnych zainicjowana w 2008 roku przez austriackiego choreografa i tancerza Philippa Gehmachera. W ramach walk+talk’ów choreografowie zaproszeni są do stworzenia prac solowych, w których mówią i ruszają się jednocześnie. Tematem są koncepty, którymi się posługują we własnej twórczości, ich indywidualne rozumienie ciał-w-ruchu, jak również historia ich praktyki.
W dotychczasowych odsłonach projektu, które miały miejsce w Wiedniu, Brukseli, Sztokholmie, Reykjavíku i Berlinie, udział wzięło ponad dwudziestu artystów. W trakcie poznańskiej edycji walk+talk, podczas dwóch wieczorów zaprezentowane zostaną cztery solowe prace choreografek i choreografów mieszkających i tworzących w Berlinie, Sztokholmie i Warszawie.
“walk oznacza czas, który mija, czas, którego ruch potrzebuje, żeby się rozwinąć. talk oznacza twierdzenie, komunikat albo mówienie otwarcie, jak również złożoność samego procesu wypowiadania prawd, które cię tworzą, które ucieleśniasz, prawd, które zyskują i tracą znaczenie, kiedy są wypowiadane.”
Philipp Gehmacher, fragment notatki z programu walk+talk, Tanzquarter Wien, marzec 2008“walk+talk to praktyka i metoda robienia oraz dzielenia się publicznie, ale także praktyka mówiąca coś o własnej praktyce. Czasami mniej niż o opisanie albo wyjaśnienie, chodzi o samo pragnienie mówienia, które staje się gestem, gestem wyrażania, wydarzającego się równolegle z ruchem.”
Philipp Gehmacher, fragment notatki z programu walk+talk, Kaaistudio’s, Bruksela, marzec 2011Transkrypcje 27 walk+talk’ów autorstwa 21 różnych choreografów dostępne są na Oralsite – belgijskiej stronie poświęconej wielomodalnej dokumentacji.
http://oralsite.be/pages/Walk_Talk_Documents
Alice Chauchat mieszka w Berlinie i pracuje jako choreografka, performerka, nauczycielka, redaktorka oraz zajmuje się innymi aktywnościami związanymi z choreografią. Tworzyła performansy we współpracy z m.in. Louise Trueheart, Anne Juren, Alix Eynaudi oraz występowała/współpracowała z Jennifer Lacey, Xavierem Le Roy’em, Martenem Spangbergiem i Juan Dominguezem. Rozwijała liczne projekty choreograficzne oraz platformy poświęcone produkcji wiedzy i wymianie w sztukach performatywnych (everybodystoolbox.net, teachback vienna, praticable, nobody's business etc.). Od 2010 do 2012 roku była kierowniczką artystyczną Les Laboratoires d’Aubervilliers, centrum badań artystycznych na paryskich przedmieściach. Od 2017 do 2019 roku będzie profesorką gościnną w HZT Berlin.
Philipp Gehmacher mieszka w Wiedniu i pracuje międzynarodowo. Jest choreografem, tancerzem i studentem programu „Rzeźba i przestrzeń” na Uniwersytecie Sztuki Stosowanej w Wiedniu. Jego prace dotyczące gestu, przestrzeni i dotyku prezentowane były na licznych festiwalach i w wielu instytucjach na całym świecie. Współpracował z przedstawicielami różnych dziedzin sztuki, między innymi z choreografką Meg Stuart. Gehmacher zainicjował serię wykładów performatywnych walk+talk. W tej chwili koncentruje się przede wszystkim na obiektach i rzeźbie. Otrzymał renomowaną Jerwood Choreography Award oraz Austrian Advancement Award for Dance od austriackiego Ministerstwa Edukacji, Nauki i Kultury.
Frédéric Gies mieszka w Sztoholmie i pracuje na polu tańca eksperymentalnego. Jest kierownikiem programu studiów magisterskich „Choreografia” na Uniwersytecie Sztuk w Sztokholmie. Swoje prace tworzy sam albo we współpracy z innymi choreografami (Anna Pehrsson, Jefta van Dinther, DD Dorvillier, Manuel Pelmus, Isabelle Schad, Alice Chauchat, Frédéric de Carlo, and Odile Seitz) albo artystami innych dyscyplin (Fiedel, Anton Stoianov, Daniel Jenatsch, Andrea Keiz, Gavin Young). Tańczył również w spektaklach innych choreografów, takich jak Cristina Caprioli, Jefta van Dinther, Antonja Livingstone, Petra Sabisch and Isabelle Schad. Jego ostatnie prace są ściśle związane z muzyką techno i jego doświadczeniami z klubów i rave’ów. Współpracował w nich w DJ-em Fiedelem oraz artystą wizualnym Antonem Stoianovem.
Anna Nowicka jest choreografką i performerką. Studiowała taniec na Salzburg Experimental Academy of Dance (SEAD) oraz na HfS Ernst-Busch/HZT w Berlinie. Ukończyła również Wydział Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego. Jej artystyczne poszukiwania skupiają się na relacji pomiędzy śniącym ciałem a ciałem tańczącym, a zwłaszcza na zagadnieniu choreografii wyobrażonego. Praktykuje „otwieranie snów” w The School of Images Carherine Shainberg, rozwijając swój research poprzez intensywną pracę wyobrażeniową z Bonnie Buckner i praktykę ruchową z Rosalind Crisp. Dzieli swoje życie między Berlin i Polskę.
Maria Stokłosa jest choreografką i tancerką. Studiowała w London Contemporary Dance School i w School of New Dance Development (SNDO) w Amsterdamie. Współpracuje z wieloma artystami takimi jak Wojtek Ziemilski (Come Together), Meg Foley (Action is Primary), Magdalena Ptasznik i Marta Ziółek (Złote demony), Peter Pleyer (Moving the Mirror), Iza Szostak, Wojtek Pustoła (Wylinka), Maija Reeta Raumanni, Jeremy Wade i innymi. Jest autorką ruchu scenicznego do opery Pawła Mykietyna pt. „Czarodziejska Góra.” Stokłosa jest zaangażowana w wiele działań na rzecz rozwoju lokalnej sceny tańca eksperymentalnego - jako inicjatorka projektów edukacyjnych i nauczycielka, a także jako prezeska Fundacji Burdąg i współzałożycielka Centrum w Ruchu.